«Είμαστε διανοούμενες πόρνες»

Η δημοσιογραφία στα καλύτερά της.

Της Κατερίνας Δήμα

Ζούμε μεγάλες στιγμές σε όλα τα πεδία. Και τα παιδία παίζει. Εν μέσω μιας ξεπουλημένης αριστεράς μ’ ένα πρωθουπουργό που πάει από δω κι από κει για να τρώει σφαλιάρες και να τον αποκαλούν «ηλίθιο», εν μέσω μιας Ευρώπης που δείχνει τα φασιστικά της δόντια, αναβιώνοντας πρακτικές της ναζιστικής Γερμανίας, για τους πρόσφυγες που συνεχίζουν να πνίγονται, να πεθαίνουν από το κρύο, εν μέσω μιας «σκλαβοποίησης» της δουλειάς με συνθήκες Μεσαίωνα, και ενός καταρρέοντος ααφαλιστικού, έχουμε και την εγχώρια διανόηση.

Τους εγχώριους προοδευτικούς, τους εγχώριους «οπίνιον λίντερς» να αψιμαχούν μεταξύ τους για τον «ορισμό» της κατάντιας της δημοσιογραφίας, και να τις βγάζουν να τις μετρήσουν (τις ηθικές τους δεοντολογίες) με τον Βαξεβάνη να υιοθετεί τις αμερικανιές που φέρνουν «κλικ» (δηλαδή αναγνωσιμότητα)  φτιάχνοντας τρέιλερ για τα άρθρα που θα σαρώσουν τις εντυπώσεις της κοινής γνώμης, και να μας δίνει την επομένη στο καπάκι «σοκαριστική ειδησεογραφία» όπως αυτή για το σύμβουλο του Μητσοτάκη τον Γεωργιάδη, καταγγέλοντας ότι η βουλευτική ασυλία του Γεωργιάδη ήταν το μόνο που τον έσωσε, γιατί με βάση αυτήν γλύτωσε και δεν δικάστηκε για βιασμούς ανηλίκων αγοριών στο εξωτερικό, και από την άλλη έχουμε τους άλλους τύπου Ψαρρά να μας μιλάει για δημοσιογραφικό απόπατο, καταγγέλοντας τον Βαξεβάνη ότι οι σεξουαλικές προτιμήσεις του καθένα είναι για τον εαυτό του («σεξουαλικές προτιμήσεις» όταν η καταγγελία, έστω και κίτρινη, είναι για βιασμό!) και τον Βαξεβάνη να της απαντάει ότι «έκανε κι η μύγα κώλο» σε έναν υποδειγματικό διάλογο επιχειρημάτων από αμφότερες τις πλευρές.

(Βέβαια δεν θυμάμαι να έχει καταγγείλει κάποιος από όλους αυτούς, τους εύθικτους τιμητές του ήθους και της διαφάνειας, κανένα από τα τηλεοπτικά κανάλια που συνεχίζουν, ας πούμε, στα κεντρικά δελτία τους να παίζουν από τα αρχεία τους βίντεο με τα πρόσωπα ΑΘΩΩΜΕΝΩΝ ανθρώπων, κάθε φορά που συλλαμβάνεται κάποιος για «τρομοκρατία» επειδή αυτά τα αθωωμένα πρόσωπα τούς βρίσκονται πρόχειρα στον κανιβαλισμό στον οποίο επιδίδονται.)

Δηλαδή σοβαρά, τώρα. Από πού να το πιάσεις; Αλλά από όπου κι αν το πιάσεις, ο μεγαλοδημοσιογράφος μέντορας όλης της σαπίλας του οικοδομήματος των συστημικών ΜΜΕ το είπε καλύτερα.  Αυτά λοιπόν είναι τα αξεπέραστα λόγια του John Swinton διευθυντή σύνταξης στους New York Times όταν διέκοψε κάποιον συνάδελφο, που έκανε πρόποση για τον ανεξάρτητο Τύπο στην τελετή συνταξιοδότησης του Swinton, για να πει τα εξής:

«Δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα, σε αυτή τη περίοδο της ανθρώπινης ιστορίας που να αποκαλείται ανεξάρτητος Τύπος. Το γνωρίζετε και το γνωρίζω. Ούτε ένας ανάμεσά σας θα τολμούσε να εκστομίσει μια έντιμη γνώμη. Και αν τολμούσατε να την εκφράσετε γνωρίζετε εκ των προτέρων ότι ποτέ δεν θα εμφανιζόταν τυπωμένη στο χαρτί. Πληρωνόμαστε αρκετά ώστε να κρατάμε την τίμια άποψή μας, έξω από την εφημερίδα για την οποία γράφω. Εσείς… επίσης παίρνετε ικανοποιητικούς μισθούς για παρόμοιες υπηρεσίες. Και αν κάποιος τολμούσε ή ήταν τόσο τρελός ώστε να…. γράψει την τίμια γνώμη του, θα βρισκόταν πολύ σύντομα στο δρόμο… Είναι δουλειά και καθήκον κάθε δημοσιογράφου να καταστρέφει την αλήθεια, να ψεύδεται, να διαστρεβλώνει, να εξυβρίζει, να κολακεύει γονυπετής το Μαμωνά και να πουλάει τη Πατρίδα του για τον άρτο τον επιούσιο… Είμαστε υποτελείς. Όργανα των πλουσίων που βρίσκονται στο παρασκήνιο. Είμαστε καραγκιόζηδες. Αυτοί οι άνθρωποι κινούν τα νήματα και εμείς χορεύουμε στο ρυθμό τους. Ο χρόνος, η ζωής μας, οι ικανότητές μας είναι ιδιοκτησία αυτών των ανθρώπων. Είμαστε διανοούμενες πόρνες.»

Βέβαια, η πορνεία κύριε Swinton μου, είναι πιο τίμια γιατί δεν παίρνεις πίπες παριστάνοντας ότι δίνεις το φιλί της ζωής με CPR.